W 1795 roku, na skutek III rozbioru, Polska zniknęła z mapy Europy. Naszym przodkom zostało odebrane wszystko, co najważniejsze- wolność i ojczyzna.

W myśl słów Mazurka Dąbrowskiego: „Jeszcze Polska nie umarła, póki my żyjemy”, Polacy walczyli o odzyskanie niepodległości. Jednak po porażkach odniesionych w trzech powstaniach: kościuszkowskim, listopadowym i styczniowym, zrezygnowali ze zrywów narodowo-wyzwoleńczych. W ich miejsce pojawiła się „praca u podstaw”. Polacy, podtrzymując kulturę, cierpliwie czekali na konflikt między zaborcami.

1 sierpnia 1914 roku wybuchła tak oczekiwana I wojna światowa. Dzięki pracy wielu ludzi, wśród których wyróżniali się: Józef Piłsudski, Ignacy Jan Paderewski i Roman Dmowski, sprawa polska znalazła się na arenie międzynarodowej. Państwa zaborcze, chcąc pozyskać społeczeństwo polskie jako rekrutów do swoich armii, wydawały dokumenty. Były to m. in. akt 5 listopada i oświadczenie o prawie Polski do niepodległości. Umożliwiły one tworzenie pierwszych wolnych organów władzy. Dalszy bieg wydarzeń był dla nas pomyślny. Niebawem Polska odzyskała niepodległość. Za datę tego wydarzenia uważa się dzień 11 listopada 1918 roku, kiedy to Rada Regencyjna przekazała władzę, uwolnionemu z twierdzy magdeburskiej, Józefowi Piłsudskiemu. Dzień ten stał się bardzo ważnym świętem narodowym. Już od 90 lat, 11 listopada wywieszane są biało-czerwone flagi, jest to dzień wolny od pracy. W całej Polsce odbywają się też uroczystości związane z obchodami święta, a w telewizji emitowane są programy o tej tematyce.

 

            7 listopada i my świętowaliśmy tę okrągłą rocznicę odzyskania niepodległości. Po odśpiewaniu hymnu narodowego wysłuchaliśmy apelu zorganizowanego przez klasę VI pod opieką p. Krystyny Żylonis.